ای پناه قلبهای بی پناه 
  ای امید آسمانهای غریب
  ای برنگ اشکهای گرم شمع
  ای چنان لبخند میخک های نجیب
  ای دوای درد دلهای اسیر
  ای نگاهت مرحم زخم بهار
  ای عبدر تو غروب آرزو
  ای زشبنم های رویا یادگار
                        کوچه دل با تو زیبا می شود 
        من این مسافر آواره سرگردان  مشتاقانه نشانی از تو میخواهم

ستاره

 

ستاره دور دست! 
 نور افشانی کن
 تا شباهنگام به تماشایت بنشینم
 پرتوهایت 
         به نبرد تاریکی می شتابند
 و آرزوهای دل بیمارم را 
 بر دوش می کشند
 و روحم بسوی تو بال اندوه میرهد 
                                      و سبکبار می شود...
 من آن نگاه آتش افروز را دیدم 
 و سالهاست که آن چشمها بر من فروبسته اند
 اما اینک 
 پرواز دوباره می خواهم 
 به سوی تو
 و به سوی آن چشمها 
 و هر چند میدانم نمی شود 
                               اما
                               دیداری دوباره می خواهم...